Σχετικά με την Κοινή Υπουργική Απόφαση Αριθμ. 155689/ΓΔ4 ΦΕΚ 5044/Β/14-11-2020 για την εφαρμογή της σύγχρονης εξ'αποστάσεως.     

Η απόφαση να κλείσουν τα σχολεία έχει να κάνει με την απόφαση του υπουργείου και της κυβέρνησης να μην πάρουν κανένα μέτρο για την προστασία μαθητών και εκπαιδευτικών με πρώτο και κύριο τη διαμόρφωση συνθηκών ελάχιστου συγχρωτισμού στις τάξεις/σχολεία με τη μείωση των μαθητών ανά τάξη (12-15). Η κυβέρνηση αρνήθηκε να ακούσει τις προτάσεις και τις διαμαρτυρίες των εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών – στοχοποιώντας μάλιστα τους τελευταίους μέσω των καταλήψεων – και άφησε τα σχολεία να λειτουργούν υπό επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία συνθήκες. Αντί να αποσυμφορήσει τα πολυπληθή τμήματα βρίσκοντας αίθουσες και κάνοντας τις απαραίτητες προσλήψεις για την ασφαλή λειτουργία τους ,περιορίστηκε σε υποτυπώδη μέτρα όπως υφασμάτινες μάσκες και παγούρια!

Έτσι φτάσαμε στην τελευταία κι αιφνιδιαστική απόφαση να κλείσουν τα δημοτικά σχολεία/νηπιαγωγεία με την πρόφαση της κινητικότητας γονιών/κηδεμόνων/μαθητών και συγχρωτισμού τους στις πύλες των σχολείων, πράγμα που θα μπορούσε να έχει λυθεί με διαφορετικές ώρες προσέλευσης τους αλλά και εισόδου τους από διαφορετικές πύλες.

Προηγήθηκε το κλείσιμο των γυμνασίων/λυκείων όπου τέθηκε ως υποχρεωτική από το ΥΠΑΙΘ η σύγχρονη εξ αποστάσεως αδιαφορώντας επιδεικτικά για τη ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ 4/2020 (07-09-2020) της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και μη λαμβάνοντας καθόλου υπόψη τις συστάσεις που αναφέρονται στο σκεπτικό της με προθεσμία τριών (3) μηνών για την εφαρμογή τους από τη δημοσίευση της παραπάνω απόφασης, και σχετικά με τους κινδύνους που συνεχίζουν να ισχύουν σχετικά με την ιδιωτικότητα και τα προσωπικά δεδομένα, την ισότητα της εκπαίδευσης, και τις προσωπικές ελευθερίες των συμμετεχόντων σε αυτή. Οι ευθύνες του υπουργείου για την παραβίαση βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των μαθητών/εκπαιδευτικών με τους όρους και προϋποθέσεις που θέτει είναι τεράστιες. Στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήδη παραβιάζονται όλα τα δικαιώματα των μαθητών για ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση, αφού δε διαθέτουν όλοι τα μέσα για πρόσβαση στο διαδίκτυο, ενώ παίρνουν απουσία για τη μη συμμετοχή τους διακινδυνεύοντας ακόμα και να χάσουν τη χρονιά τους! Τώρα το Υπουργείο έρχεται να γενικεύσει την ανισότητα εφαρμόζοντας το εντέλλεστε και στην Πρωτοβάθμια, καλώντας μάλιστα τους εκπαιδευτικούς να καλύψουν τη διδακτέα ύλη , δηλαδή να προχωρήσουν στην ύλη τους, αποκλείοντας έτσι χιλιάδες μη-έχοντες μικρούς μαθητές από την εκπαίδευση! 

Το υπουργείο ανοίγει ακόμα περισσότερο τη ψαλίδα ανισότητας ορίζοντας αυθαίρετα και αντιπαιδαγωγικά το ωράριο της σύγχρονης στα δημοτικά και νηπιαγωγεία τις μεσημεριανές ώρες, ώρες που ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά είναι κουρασμένα και δε μπορούν να αποδώσουν στις απαιτήσεις τις εκπαιδευτικής διαδικασίας. Αντιθέτως αφήνει τη δυνατότητα στα ιδιωτικά σχολεία να λειτουργούν πρωινές ώρες δεδομένου ότι αυτά μπορούν να χρησιμοποιούν έναντι αμοιβής διαφορετικές πλατφόρμες. Η παράβαση της ίσης μεταχείρισης των μαθητών δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων είναι κατάφωρη, και αυτό γίνεται για να μπορέσει να καλύψει το υπουργείο τη δυσλειτουργία και την αναποτελεσματικότητα του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου, το οποίο χωρίς καμία προετοιμασία δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί σε τόσο μεγάλο φόρτο δικτύου, δυσχεραίνοντας ακόμα πιο πολύ τη θέση εκπαιδευτικών μαθητών και γονέων. 

Παρά τις εξαγγελίες για παροχή δωρεάν εξοπλισμού (λάπτοπ, τάμπλετ) σε μαθητές και σχολεία, τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει, ενώ τα περισσότερα σχολεία δε μπορούν να καλύψουν ούτε το σύνολο των μαθητών, ούτε τους εκπαιδευτικούς που δε διαθέτουν δικό τους εξοπλισμό, ή δε μπορούν να εργαστούν από το σπίτι με γρήγορη σύνδεση στο ίντερνετ (τα περισσότερα σχολεία διαθέτουν πεπαλαιωμένες 25άρες γραμμές). Παρόλα αυτά, το Υπουργείο επιμένει να εισάγει μια μονοδιάστατη μεθοδολογία εφαρμογής της συνταγματικής αρχής παροχής δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης σε έκτακτες συνθήκες χωρίς να χορηγεί τα απαραίτητα μέσα που θα την εξασφαλίζουν σε μαθητές/εκπαιδευτικούς και χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές συνθήκες και δυνατότητες και ανάγκες των μαθητών που μόνο οι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοι διδασκόντων μπορούν να αξιολογήσουν.

Η κατάφωρη παραβίαση των συνταγματικά θεμελιωμένων μορφωτικών, εργασιακών και ατομικών δικαιωμάτων δείχνει μια καταφανώς αυταρχική και αντιδημοκρατική πρακτική και νοοτροπία, που δεν έχει τη συναίνεση που απαιτείται και χρησιμοποιεί δια της υποχρεωτικότητας συνθήκες εξαναγκασμού με καταστροφικά αποτελέσματα για την εκπαιδευτική διαδικασία καθώς και για την προσωπική και οικογενειακή ζωή των εμπλεκόμενων.

Καλείται το ΥΠΑΙΘ έστω και τώρα σε συνεργασία με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες να προχωρήσει σε όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα (λειτουργία των σχολείων σε συνθήκες προστασίας της υγείας με λίγους μαθητές στις τάξεις) για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της εκπαίδευσης σε συνθήκες πανδημίας με κριτήριο τη δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, έτσι ώστε να μπορέσουν ξανά οι μαθητές να συμμετέχουν στην πραγματική ζώσα εκπαιδευτική διαδικασία και όχι σε μια παιδαγωγικά στρεβλή και άκρως επισφαλή εικονική πραγματικότητα.

Καλούνται η ΔΟΕ και τα πρωτοβάθμια σωματεία άμεσα να υπερασπισθούν τα δικαιώματα μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών, να προσκαλέσουν το ΥΠΑΙΘ σε διάλογο, και αν αυτό αρνηθεί, να καλέσουν τους εκπαιδευτικούς να κάνουν το καθήκον τους όπως αυτοί γνωρίζουν καλύτερα και με τις μεθόδους που εκείνοι θα επιλέξουν με βάση τις δοσμένες συνθήκες, υπερασπιζόμενοι τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά και συνταγματικά δικαιώματα όλων.

ΑΝΟΙΚΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΡΑ ΜΕ ΟΛΙΓΟΜΕΛΗ ΤΜΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ!

ΟΧΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!

ΙΣΟΤΙΜΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

 

 

H ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΙΩΞΕΩΝ

Μέσα στα πλαίσια των νέων δεδομένων της πανδημίας ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις στα σχολεία μας και στην εργασία μας ως εκπαιδευτικοί. Αντιμετωπίζουμε την απόλυτη έλλειψη σοβαρότητας και υπευθυνότητας της κεντρικής ηγεσίας, η οποία αντί να έχει κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες την περίοδο του καλοκαιριού για την ασφαλή επανέναρξη των σχολείων σε καιρό εκτάκτων μέτρων, επιδίδεται ακόμη και σήμερα σε σπασμωδικές, πρόχειρες κινήσεις και “πασαλείμματα”, επικοινωνιακές κορώνες και ανούσιους εντυπωσιασμούς, έχοντας αφήσει στην τύχη τους εκπαιδευτικούς, μαθητές και τις οικογένειές τους.

Ο αρχικός φιλόδοξος σχεδιασμός του Υπουργείου στη λογική ενός success story που επρόκειτο να αποδειχθεί φούσκα, ήταν το άνοιγμα των σχολείων την 7η Σεπτέμβρη. Τελικά μετά την αναβολή λόγω κρουσμάτων (!) φτάσαμε στην 14η Σεπτέμβρη όπου τα σχολεία βρίσκονται με χιλιάδες κενά δασκάλων, ελλείψεις προσωπικού καθαριότητας, ελλείψεις υγειονομικού υλικού, καθαριστικών και απολυμαντικών, καθυστερήσεις στην αποστολή των δωρεάν μασκών που υποσχέθηκε το υπουργείο...το μόνο που έχει σταλεί είναι το μίνι παγουρίνο!

Οι εκπαιδευτικοί όπως πάντα προσπαθούμε να οργανωθούμε, να προβούν σε έγκαιρο προγραμματισμό γα τη λειτουργία του σχολείου, καταβάλλοντας τεράστια προσπάθεια να προσαρμόσουμε τις οδηγίες του ΕΟΔΥ στις τραγικές συνθήκες και ελλείψεις των σχολείων μας, στις μικρές αίθουσες, στην ανυπαρξία εφεδρικών χώρων, στις στριμωγμένες αυλές, στον μεγάλο αριθμό μαθητών, στην έλλειψη εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα το υπουργείο αντί να δώσει σαφείς οδηγίες και να υποστηρίξει τους συλλόγους διδασκόντων, ενδιαφέρεται περισσότερο να τους παρακάμπτει, να κάνει συνεχώς εμφανίσεις και να ανακοινώνει αποφάσεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, χωρίς να έχει στείλει αντίστοιχες εγκυκλίους στα σχολεία, και τελικά να ενημερώνει ακόμα και την Παρασκευή το απόγευμα για το τι μέλλει γενέσθαι τη Δευτέρα (!) εντείνοντας ακόμη περισσότερο το χάος που επικρατεί.

Τα σχολεία πρόκειται να ανοίξουν οριακά, χωρίς την πραγματική δυνατότητα για τήρηση των οδηγιών ασφαλείας με μια βασική συνιστώσα του τρίπτυχου ΧΑΜ (χέρια – αποστάσεις – μάσκες) να λείπει εντελώς, συγκεκριμένα τη συνιστώσα της απόστασης. Παρόλο που με βάση τις οδηγίες του ΕΟΔΥ πρέπει να υπάρχει “μέριμνα για τους εργαζόμενους...να τηρούνται οι αποστάσεις όπου είναι απαραίτητο”, τα σχολεία ανοίγουν με συνωστισμένες αίθουσες των 25, ακόμα και 28, παιδιών, τα οποία βεβαίως θα βρίσκονται χωρίς μάσκα κατά την ώρα σίτισης στο ολοήμερο σχολείο! Επίσης η ιδέα της “τάξης-κάψουλας” που προωθήθηκε από τους ειδικούς δεν μπορεί να εφαρμοστεί ακολουθώντας τις λογικές του “φθηνού-σχολείου” που επικρατούν όλα αυτά τα χρόνια, με εκπαιδευτικούς που μοιράζονται σε 4 και 5 σχολεία και με ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού στο πρωινό και ολοήμερο σχολείο.

Σε αυτή τη χαοτική και άκρως επικίνδυνη κατάσταση ήρθαν οι δήμοι σε πολλές περιπτώσεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να παρέχουν στα σχολεία υλικό που θα βοηθήσει στην πιο ασφαλή λειτουργία τους, όπως πχ. διαχωριστικά πλεξιγκλάς στο δήμο Ραφήνας, ή υγειονομικές ρόμπες και γάντια. Και ίσως αυτή η κίνηση των δήμων να βοήθησε αρκετούς συναδέλφους, αλλά για άλλη μια φορά τίθενται δύο σημαντικά ερωτήματα: δε θα έπρεπε αυτά τα μέτρα να ισχύουν και να παρέχονται ισότιμα σε όλα τα σχολεία; δε δημιουργούνται ζητήματα ανισότητας περιοχών, σχολείων και κατοίκων μέσα από τη λογική της πολιτικής και οικονομικής δύναμης και δικτύωσης του κάθε δήμου; Τελικά τώρα βλέπουμε την εφαρμογή της αρχής της αυτονομίας της σχολικής μονάδας, με βάση την οποία το κάθε σχολείο με αποκλειστικά δική του ευθύνη (στα πλαίσια του ιδεολογήματος της “ατομικής ευθύνης”) πρέπει να κάνει ότι μπορεί με τα δεδομένα και πολλές φορές πενιχρά μέσα που διαθέτει, για να προστατέψει τη δημόσια υγεία, αναλαμβάνοντας ένα υπέρογκο και αναντίστοιχο έργο, έτσι ώστε να απεμπολήσει η κυβέρνηση τη δική της ευθύνη!

Οι εκπαιδευτικοί πάντα στις επάλξεις προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, αλλά δε μπορούμε να κρύψουμε την αλήθεια που αντιμετωπίζουμε. Τα σχολεία μας δεν είναι ασφαλή, απλά και ξεκάθαρα, δεν τηρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να ανοίξουν!

Το Υπουργείο να αναλάβει ΤΩΡΑ την ευθύνη που του αντιστοιχεί!

Να σταματήσουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια με μπίζνες στην πλάτη της εκπαίδευσης και της μόρφωσης των παιδιών

Να δώσουν υπεύθυνες λύσεις, προσλαμβάνοντας μόνιμα όλο το απαραίτητο προσωπικό που χρειάζεται, αντί να προσθέτουν προβλήματα με διαδικαστικές οδηγίες

Να μειώσουν τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις (έως 15)

ΟΛΟΙ ΣΗΜΕΡΑ (14/9) ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ 5ο Δ.Σ. ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ!

 

Μια βδομάδα έχει περάσει μετά το άνοιγμα των σχολείων και βρισκόμαστε ακόμα σε κατάσταση διάλυσης, αναμονής και απορίας. Παρά τις εξαγγελίες του υπουργείου και τα ημίμετρα για το άνοιγμα σε καιρό πανδημίας η κατάσταση περιγράφεται ως εξής:

• δεν έχουν γίνει ακόμα οι προσλήψεις του απολύτως απαραίτητου προσωπικού καθαριότητας, όπως αυτές ανατέθηκαν στους δήμους. Η έλλειψη ακόμη και της στοιχειώδους καθαριότητας αναγκάζει τους εκπαιδευτικούς να καθαρίζουν οι ίδιοι τους χώρους του σχολείου, το οποίο είναι ανοικτό προς το κοινό, γονείς και παιδιά. Υπάρχει πραγματική ανησυχία για το αν οι προσλήψεις, και μάλιστα ενισχυμένες, θα έχουν γίνει μέχρι την έναρξη της σχολικής χρονιάς ακόμα και με την παράταση που δόθηκε.

• Τα μέτρα – ημίμετρα που εξαγγέλθηκαν θέτουν σε κίνδυνο την υγεία μαθητών, οικογενειών κι εκπαιδευτικών, αφού δεν εξασφαλίζουν την ασφάλεια τους από τον Covid-19, παρά μόνο διευκολύνουν το άνοιγμα των σχολείων διατηρώντας τις παλιές συνθήκες λειτουργίας τους με το μικρότερο δημοσιονομικό κόστος. Συγκεκριμένα καμία πρόβλεψη δεν έγινε για την εύρεση των απαραίτητων χώρων και την πρόσληψη ικανού αριθμού εκπαιδευτικών για να μπορέσουν τα σχολεία να λειτουργήσουν με μειωμένο αριθμό μαθητών ανά τμήμα, όπως είναι το υγειονομικά και εκπαιδευτικά σωστό. Αντιθέτως αποφασίστηκε ο συνωστισμός 25 μαθητών σε αίθουσες των 20 τετραγωνικών αδιαφορώντας και υποβαθμίζοντας απολύτως τον δεύτερο παράγοντα του τρίπτυχου πλύσιμο χεριών-αποστάσεις-μάσκες. Η αντιμετώπιση και αιτιολόγηση της επιλογής του συνωστισμού στις τάξεις έγινε με την υποστήριξη μάλιστα της επιστημονικής επιτροπής λοιμωξιολόγων στη βάση ‘περίεργων’ μαθηματικών, ψευδών στατιστικών και ανορθολογικών μοντέλων και συμπερασμάτων.

• Έχοντας απαλείψει τον παράγοντα αποστάσεις από τη συνάρτηση πρόληψης από τον Covid-19, η κυβέρνηση και η επιτροπή έπαιξε όλα τα χαρτιά της πάνω στις μάσκες, τις οποίες με εγκύκλιο έκανε υποχρεωτικές στα σχολεία. Μέσα σε ένα επικοινωνιακό θέατρο του παραλόγου ανήγγειλε ότι θα δώσει δωρεάν πάνινες μάσκες στους μαθητές και ένα παγούρι(!) προσφορά ιδρύματος χορηγών. Μαθαίνουμε ότι ο μειοδοτικός διαγωνισμός για τις μάσκες οδεύει προς φιάσκο αφού υπάρχουν ενστάσεις και αναφορές για στήσιμο της διαδικασίας. Αναρωτιόμαστε αν θα υπάρχουν οι μάσκες στα σχολεία στις 14 Σεπτεμβρίου ή αν θα πρέπει οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να επωμιστούν και αυτό το οικονομικό βάρος!

• Μέσα στα πλαίσια του μέτρου της μάσκας συνεχίζονται οι γενικολογίες και η αντιφάσεις ως προς την εφαρμογή του. Για παράδειγμα η μάσκα θα είναι υποχρεωτική για τους μαθητές στις τάξεις κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά θα βγαίνει κατά τη διάρκεια του φαγητού στις πολυπληθείς αίθουσες του ολοημέρου, στο οποίο δε, μετά από σύσταση της υπουργού, παροτρύνονται να συμμετέχει μεγαλύτερος αριθμός μαθητών. Είναι απορία όλων μας πως ακριβώς θα διασφαλιστεί η υγεία όλων μας όταν αφαιρούνται από τη συνάρτηση και οι δύο απαραίτητοι συντελεστές, και η απόσταση και η μάσκα!

• Το υπουργείο έχει περιοριστεί σε γενικές εγκυκλίους χωρίς διευκρινίσεις, χωρίς συγκεκριμένες αναλυτικές, ρεαλιστικές οδηγίες. Εκτός από τις ασάφειες για τη λειτουργία του ολοημέρου την ώρα της σίτισης, τίποτα επίσης δεν έχει διευκρινιστεί σχετικά με το τι γίνεται με γονείς και μαθητές που αρνούνται επίμονα να συμμορφωθούν με τα μέτρα. Ήδη από τις πρώτες μέρες που έχουν ανοίξει τα σχολεία έχουν σημειωθεί εντάσεις, εκβιασμοί και απειλές απέναντι σε διευθυντές και σε εκπαιδευτικούς οι οποίοι καλούνται να εφαρμόσουν την εγκύκλιο υποχρεωτικής χρήσης μάσκας. Η απουσία εφαρμοστικής εγκυκλίου και σαφών οδηγιών του Υπουργείου αφήνει τους εκπαιδευτικούς υπόλογους και έκθετους απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις διαταράσσοντας τις σχέσεις μέσα στη σχολική κοινότητα.

• Ήδη μέσα σε τέσσερις ημέρες λειτουργίας έχουν σημειωθεί κρούσματα Covid-19 σε εκπαιδευτικούς σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της χώρας. Μετά από καταγγελίες συλλόγων εκπαιδευτικών των περιοχών των κρουσμάτων είναι προφανές ότι τα πρωτόκολλα δεν ακολουθούνται, οι απολυμάνσεις χώρων καθυστερούν σε εγκληματικό βαθμό, δεν γίνονται τεστ σε όσους πιθανά εκτέθηκαν στον ιό, ούτε απομακρύνονται από τον χώρο. Γενικότερα στον τομέα της εξέτασης και των τεστ βρισκόμαστε στη φάση που το ένα μετά άλλο τα εθνικά διαγνωστικά κέντρα για τον Covid-19 δηλώνουν αδυναμία διαχείρισης του όγκου των τεστ, θολώνοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο γύρω από την παρακολούθηση της πανδημίας ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο τόσο κομβική, όπως αυτή που διαμορφώνεται με το άνοιγμα των σχολείων.

Είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας γίνεται με τρόπο πρόχειρο και αντιφατικό γεμάτο με αντιφάσεις, συνεχές κόψε-ράψε, πρωτοκαθεδρία του κόστους (οικονομικού και πολιτικού). Το θράσος έχει υπερβεί κάθε όριο, όταν ανακοινώνεται χωρίς καμία αιδώ ότι δεν υπάρχουν χρήματα για προσλήψεις περισσότερων εκπαιδευτικών για να λειτουργήσουν τα σχολεία όπως πρέπει, αλλά την επόμενη στιγμή κανονίζεται χορός δισεκατομμυρίων για αγορά πολεμικών εξοπλισμών για τα πολεμικά νεο-αποικιοκρατικά παιχνίδια στη Μεσόγειο. Η γενικευμένη διγλωσσία κυβέρνησης και ειδικών καλλιεργεί συνωμοσιολογικές και ανορθολογικές λογικές στην κοινωνία και κλονίζει κάθε αίσθημα εμπιστοσύνης. Προτάσσοντας την ατομική ευθύνη ως μόνη λύση, η πολιτεία απεκδύεται των ευθυνών της αφήνοντας τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης στον κοινωνικό αυτοματισμό. Χωρίς γενναία και υπεύθυνα μέτρα αντιμετώπισης και πρόληψης η πολιτεία προχωρά σε επικίνδυνους πειραματισμούς με τη δημόσια υγεία.

Κάτω από αυτές οι συνθήκες αποτελεί αδήριτη ανάγκη η αυτοοργάνωση μέσα από επιτροπές αγώνα και η συλλογική δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων μας, τα οποία τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να καλέσουν άμεσα γενικές συνελεύσεις, να γίνουν τα αυτιά και τα μάτια των εκπαιδευτικών, ένας μοχλός ελέγχου και πίεσης απέναντι στην πολιτεία για την εξασφάλιση όλων των απαραίτητων μέτρων για την ασφαλή λειτουργία των σχολείων, ένα είδος ‘παρατηρητηρίου’ για να μπορούμε να ελέγχουμε την κατάσταση στα σχολεία μας και να ενημερώνουμε για κάθε πρόβλημα, παράβλεψη και παράλειψη.

Υπό αυτές τις συνθήκες απαιτούμε:

- τμήματα ολιγομελή το πολύ 15 μαθητών και άμεση χρηματοδότηση για την ανέγερση σχολικών αιθουσών. .

- μαζικούς μόνιμούς διορισμούς για την κάλυψη όλων των αναγκών. Άμεσο διορισμό/μονιμοποίηση  τώρα όλων των αναπληρωτών που έχουν έστω και μια σύμβαση αποκλειστικά με το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία. Αυξημένο αριθμό έως και διπλασιασμό των προσλήψεων λαμβάνοντας υπόψη τις αυξημένες ανάγκες για τη λειτουργία των σχολείων.

- δωρεάν τεστ σε όλους τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές στην έναρξη της χρονιάς και στη συνέχεια περιοδικά δειγματοληπτικά.

- εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού καθαριότητας σε όλο το ωράριο λειτουργίας των σχολείων με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας για τα σχολεία. Διάθεση του απαραίτητου υγειονομικού υλικού (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά κλπ) σε καθημερινή βάση και δωρεάν για όλους (μαθητές, εκπαιδευτικούς, βοηθητικό προσωπικό).

- άδειες ειδικού σκοπού για όλους τους εκπαιδευτικούς που τις χρειάζονται

 

Το Υπουργείο οφείλει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης στα σχολεία χωρίς να πετάει το μπαλάκι στους εκπαιδευτικούς ως είθισται.

Καλούμε τη ΔΟΕ να καταγγείλει το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση για τους επικίνδυνους πειραματισμούς σε βάρος των μαθητών , των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους ως προς το άνοιγμα των σχολείων επιχειρώντας την εφαρμογή όλων των αντιεκπαιδευτικών μέτρων που έχει νομοθετήσει πρόσφατα.

LOCKDOWN στην αντιεκπαιδευτική και αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης

ΑΓΩΝΑΣ για το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 και την ασφάλεια των μαθητών και των εκπαιδευτικών του

Εν όψει ανοίγματος των σχολείων…

Μετά το κλείσιμο των σχολείων και το στήσιμο χωρίς καμία προετοιμασία και οργάνωση μιας εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, τώρα έχουμε περάσει στη φάση της επιστροφής σε μια “νέα κανονικότητα”, όπως αποκαλείται παγκοσμίως, για να μπορέσουμε να “ξανανοίξουμε ως κοινωνία και οικονομία” με όλες τις προφυλάξεις απέναντι στην πανδημία η οποία ακόμα μαίνεται.

Από το “Μένουμε σπίτι” λοιπόν προχωράμε τώρα στο “Μένουμε ασφαλείς”. Το ερώτημα όμως είναι για μια ακόμη φορά, αν έχουμε προετοιμαστεί και οργανωθεί αναλόγως έτσι ώστε να μείνουμε ασφαλείς.

Όπως με την αρχή της πανδημίας έγινε σαφές σε όλους μας πόσο σημαντικό είναι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας και ταυτόχρονα φάνηκαν τα σημάδια της εγκατάλειψης και αποψίλωσης που έχει υποστεί από μια σειρά νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ήθελαν λιγότερο προσωπικό, υποχρηματοδότηση και εμπλοκή ιδιωτών στην παροχή υπηρεσιών υγείας, έτσι και τώρα με την επάνοδο στην “κανονικότητα” φαίνονται τα “κοκαλάκια” ενός στερημένου δημόσιου σχολείου, με κτιριακά προβλήματα ετών, με απαρχαιωμένο εξοπλισμό, με στοιβαγμένο μαθητικό πληθυσμό και με έλλειψη χώρων και προσωπικού. Χωρίς κανέναν σχεδιασμό για την ουσιαστική αλλαγή αυτής της ζοφερής “κανονικότητας”, η κυβέρνηση προσπαθεί με χίλια ζόρια να τη χωρέσει στη νέα εκδοχή του “Μένουμε ασφαλείς”. Και προφανώς δεν της βγαίνει...τα μαθηματικά δεν δουλεύουν στην περίπτωση του ανοίγματος των σχολείων με ασφάλεια.

Παρά την αμετάκλητη θέση που έχουν εκφράσει οι επιστήμονες της επιτροπής του ΕΟΔΥ που θέλει τη διατήρηση 2 μέτρων απόστασης μεταξύ μας, στα σχολεία έγινε έκπτωση στο 1.5 μέτρο. Παρά τις συστάσεις για το ύπαρξη πολύ 10 άτομων στον ίδιο χώρο, στη σχολική τάξη επιτρέπονται 15. Παρά τη σύσταση για μάσκα παντού στους κλειστούς χώρους, στο σχολείο είναι μόνο προαιρετική.

Επίσης αινιγματική είναι η θέση επιστημόνων και υπουργείου για το τι σημαίνει “ευπαθείς ομάδες” και το κατά πόσο τελικά τα παιδιά μπορούν ή όχι να αγκαλιάζουν τους παππούδες ή όχι. Το σχολείο προβάλλεται ως “ασφαλές περιβάλλον”, αφού με την καινούργια θέση των επιστημόνων τα παιδιά ούτε νοσούν εύκολα, αλλά ούτε μεταφέρουν τον ιό, όπως πίστευαν στην αρχή. Άρα ακόμα δεν είναι σαφές ποιοι μαθητές θα εξαιρεθούν από την επιστροφή στο σχολείο και γιατί, αφού όπως προσπαθούν να μας πείσουν “δεν κινδυνεύουν”. Επίσης ενώ πολύς λόγος γίνεται για τους μαθητές και ορθώς, σχεδόν κανένας δεν υπολογίζει το εκπαιδευτικό προσωπικό, το οποίο σε μεγάλο βαθμό είναι γηρασμένο μετά από την ανυπαρξία μόνιμων διορισμών και τη συνεχή αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Τι γίνεται με αυτό το προσωπικό που εξ’ ορισμού ανήκει στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Θα θεωρηθεί ατομική ευθύνη η προστασία του σε ένα επισφαλές εργασιακό περιβάλλον;

Και επανερχόμαστε στα δύσκολα μαθηματικά που έχει να λύσει το υπουργείο και το κόψε ράψε ενός στενού κοστουμιού που με την παραμικρή κίνηση μπορεί να σκιστεί και να αποκαλύψει με τραγικό τρόπο ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός”.

Όσο πρόχειρα και με απρόβλεπτα αποτελέσματα εισήχθη η εξ αποστάσεως εκπαίδευση στην καθημερινότητά μας, άλλο τόσο τώρα εφευρίσκονται άλλοι ευφάνταστοι τρόποι διδασκαλίας για τους μαθητές που θα εξαιρούνται της διδακτικής διαδικασίας επειδή ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες. Η λύση που παρέχεται είναι η ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος, όπως αυτό πραγματοποιείται στην τάξη. Τα δεδομένα ανατρέπονται εντελώς και από κει που η όποια φωτογράφιση ή μαγνητοφώνηση στον χώρο του σχολείου χρειαζόταν τη συναίνεση των γονιών, τώρα προτείνεται ως κάτι φυσικό, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κουβέντα για προσωπικά δεδομένα, χωρίς τίποτα. Για να μη μιλήσουμε για τη πλήρη αδιαφορία για τη συναίνεση του ίδιου του εκπαιδευτικού που μπαίνει στη διαδικασία εγγραφής και αναπαραγωγής του παιδαγωγικού και διδακτικού του έργου χωρίς να του ζητηθεί καν μία τύποις συναίνεση. Καμία σκέψη επίσης για το πως η αυτή η ίδια η διαδικασία της εγγραφής θα επέμβει και θα επηρεάσει τη διδακτική διαδικασία, την ελευθερία της, την έκφρασή της και τις δυναμικές της. Για άλλη μια φορά οι εκπαιδευτικοί καλούνται να εφαρμόσουν μεθόδους άγνωστες και ατεκμηρίωτες, με άγνωστα και επικίνδυνα ίσως αποτελέσματα για όσους εμπλέκονται στη διδακτική διαδικασία. Να υποθέσουμε ότι για ο,τιδήποτε πάει στραβά θα είναι πάλι ζήτημα ατομικής ευθύνης…

Η κυβέρνηση βιάζεται να περάσει στην “νέα κανονικότητα” για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους. Βιάζεται να ανοίξει τα σχολεία έστω και για 15 μέρες αδιαφορώντας για τον κίνδυνο που θέτει κάτι τέτοιο στη δημόσια υγεία και ψυχολογία όσων μετέχουν στην εκπαίδευση αλλά και του στενού τους περιβάλλοντος. Υπουργείο και επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μας, αφού πέφτουν συνεχώς σε αντιφάσεις που αποδεικνύουν ότι και αυτοί δεν είναι σίγουροι για το τι ισχύει, αλλά πειραματίζονται πάνω στον πληθυσμό με τη μέθοδο της δοκιμής και πλάνης.

Ταυτόχρονα, καμία γνώση δεν φαίνεται να απεκόμισαν οι κυβερνώντες σχετικά με τη σπουδαιότητα των δημόσιων δομών είτε αυτές αφορούν την υγεία, είτε την εκπαίδευση. Με την μεγάλη πιθανότητα νέου κρούσματος του ιού από Σεπτέμβρη όπως μας λένε οι ειδικοί, αντί να εκπονούνται αυτή τη στιγμή σχέδια επανόδου στα σχολεία από Σεπτέμβριο, τα οποία να προβλέπουν διπλάσιες προσλήψεις εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού στα σχολεία, μειωμένο αριθμό μαθητών στις τάξεις, δημόσιες επενδύσεις για δωρεάν υγειονομικό και τεχνολογικό εξοπλισμό, αναλώνονται στα πρόχειρα μαθηματικά crash test πάνω στην ήδη λαβωμένη από τον νεοφιλελευθερισμό παιδεία μας, και καταθέτουν μάλιστα και “μεγαλεπίβολα” νομοσχέδια για την αυτοχρηματοδότηση με την εύρεση πόρων από το σχολείο και τη δημιουργία μόνιμου συνωστισμού στα σχολεία μας με την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα.

Δυστυχώς κανέναν δεν καταφέρνουν να πείσουν για τη “νέα κανονικότητα” που πατάει ακόμα στην παλιά, δοκιμασμένη και αποτυχημένη τους κανονικότητα που μας έχει φέρει σε αυτή την κατάσταση της διάλυσης των δημοσίων δομών, του πιο σημαντικού, όπως αποδείχτηκε, πυλώνα της κοινωνίας.

Η κοινωνία μας δεν επιδέχεται δοκιμές και πειραματισμούς. Υπάρχουν σοβαρές και ασφαλείς μέθοδοι για να τα καταφέρουμε ως οργανωμένη κοινωνία, αρκεί το κοινωνικό κόστος να αρχίσει να μετράει περισσότερο από το οικονομικό και πολιτικό, και η ατομική ευθύνη, την οποία ευαγγελίζονται οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς και της απορρύθμισης, να δώσει τη θέση της στην κοινωνική ευθύνη.

Όσο οι κυβερνώντες υποβαθμίζουν και εξαφανίζουν τη λέξη “κοινωνικό” ακόμα και από το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου, η κοινωνία θα βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο... κι όχι μόνο από τον ιό.

Εν μέσω πανδημίας, με τα σχολεία κλειστά, με τις απαγορεύσεις/περιορισμούς κυκλοφορίας και την αναστολή πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων σε πλήρη ισχύ, με τους εκπαιδευτικούς να αδυνατούν να πραγματοποιήσουν Γενικές Συνελεύσεις, η κυβέρνηση της Ν.Δ και το Υπουργείο Παιδείας έδωσαν, την Τετάρτη 22 Απριλίου, στη δημοσιότητα το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία με πρόθεση να το ψηφίσουν την επόμενη εβδομάδα.


Το ΥΠΑΙΘ προωθεί όλα τα αντιεκπαιδευτικά του σχέδια στις κατευθύνσεις των ΟΟΣΑ, Ε.Ε. και ΔΝΤ προχωρά σε μια εχθρική και επιθετική πράξη προς τον κόσμο της εκπαίδευσης με ένα νομοσχέδιο και σχέδιο που περιλαμβάνει :

• Αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, εσωτερική και εξωτερική, από το Σεπτέμβριο του 2020 και ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από το Σεπτέμβριο του 2021. Δηλαδή, επαναφορά του επιθεωρητισμού με έμφαση στην κατηγοριοποίηση/ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων και την ατομική αξιολόγηση/χειραγώγηση/κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών.

• Μετατροπή του Λυκείου και του Γυμνασίου σε εξεταστικό κέντρο και ένταση των ταξικών φραγμών, με την αύξηση του μέσου όρου προαγωγής/απόλυσης, με την αύξηση των εξεταζομένων μαθημάτων, με την επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων στο Λύκειο και την ένταση των εξεταστικών φραγμών στο Γυμνάσιο. Παράλληλα, έμφαση στο αυταρχικό σχολικό πλαίσιο (αποβολές, διαγωγή, κλπ.). Με δυο λόγια: ενίσχυση της παραπαιδείας, σχολείο για όποιον αντέχει. Οικονομικά, μορφωτικά, ψυχολογικά.

• Aύξηση του αριθμού των μαθητών στην τάξη με κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας και αντίστοιχων απολύσεων αναπληρωτών, ποινές για τους αναπληρωτές, αύξηση των προτύπων και πειραματικών σχολείων, μείωση εισακτέων και μεταγραφών στα ΑΕΙ, ίδρυση ξενόγλωσσων τμημάτων με δίδακτρα κλπ. να μπει σήμερα σε δημόσια διαβούλευση.

• Αμφισβήτηση του παιδαγωγικού ρόλου του νηπιαγωγείου με την κατάτμηση του προγράμματος μέσω της εισαγωγής θεματικών ενοτήτων (Αγγλικά, Πληροφορική, Φυσική Αγωγή). Αναπροσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση (έμφαση στις δεξιότητες και όχι στη γνώση)

Είναι ενδεικτικό των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης ότι «καίγεται» να θεσμοθετήσει την αξιολόγηση και την Τράπεζα Θεμάτων μέσα σε συνθήκες πανδημίας, ενώ αδιαφορεί και συγκαλύπτει τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση εν μέσω πανδημίας, τα μορφωτικά ελλείμματα που συσσωρεύονται και τις ανισότητες που οξύνονται από την αδυναμία μεγάλου μέρους των μαθητών να αποκτήσουν πρόσβαση στην εξ αποστάσεως διδασκαλία.


Καταγγέλλουμε την Κυβέρνηση της ΝΔ που σε μια περίοδο που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις και μαζικές κινητοποιήσεις τόσο από εκπαιδευτικούς όσο και από μαθητές και γονείς, υλοποιεί τις αντιεκπαιδευτικές αντιλαϊκές πολιτικές και φέρνει ένα τέτοιο σαρωτικό νομοσχέδιο για την Παιδεία. Πρόκειται για μια κίνηση απαράδεκτη, απόλυτα ανήθικη και εχθρική απέναντι στους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που δίνουν την μάχη για τη στήριξη των μαθητών κάτω από όλες τις συνθήκες, στους γονείς και στους μαθητές. Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ και η Κυβέρνηση της Ν.Δ. αξιοποιούν αυτές οι συνθήκες, της πανδημίας και του περιορισμού της κυκλοφορίας ως ευκαιρία για να υλοποιήσουν, σαν τον κλέφτη, τα σχέδιά τους. Δε θα το επιτρέψουμε!


Καλούμε τα Δ.Σ. των Πρωτοβάθμιων Σωματείων καθώς και τα Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και της ΟΛΜΕ να καταδικάσουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και να δράσουν άμεσα, ακολουθώντας σταθερά και μαχητικά τις αποφάσεις των 77 εκπαιδευτικών σωματείων για Απεργία – Αποχή από κάθε διαδικασία «αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και αυτοαξιολόγησης - αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.


Η μαχόμενη εκπαίδευση με τα εκπαιδευτικά σωματεία στην πρώτη γραμμή δεν θα επιτρέψουμε να περάσουν τα σχέδια τους!

 

 

της Σοφίας Χατζοπούλου 

από την ιστοσελίδα του περιοδικού Σελιδοδείκτης

Έχουμε ήδη κλείσει ένα μήνα με κλειστά σχολεία και ακόμα το τοπίο είναι θολό με το εάν και πότε θα ανοίξουν ξανά. Μέσα σε αυτόν τον ιδιότυπο περιορισμό στο σπίτι που έχει φέρει τόσο ραγδαία νέα δεδομένα στη ζωή μας, όπως αυτό της “εξ αποστάσεως εκπαίδευσης”, οφείλουμε να σταματούμε κάποια στιγμή και να κάνουμε έναν απολογισμό για το πού βρισκόμαστε.

Έναν μήνα πριν, λοιπόν, και εκεί που τα είχαμε όλα προγραμματισμένα κι οργανωμένα ήρθαν ξαφνικά όλα πάνω κάτω με την κήρυξη πανδημίας από τον ΠΟΥ. Οι ιθύνοντες έπρεπε να αναλάβουν γρήγορα δράση, να φανεί ότι ανταπεξέρχονται, ότι δεν τα’ χουν κι αυτοί χαμένα, όπως και οι υπόλοιποι.

Μέσα σε δυο μέρες μετά το κλείσιμο των σχολείων η υπουργός παιδείας έκανε την πρώτη τηλεδιάσκεψη με τους υπουργούς παιδείας των χωρών μελών της ΕΕ, για να δει με ποιους τρόπους αντιμετωπίζουν αυτοί το ζήτημα της ανεσταλμένης εκπαίδευσης. Και κάπως έτσι έπεσε στο τραπέζι για πρώτη φορά ο όρος “εξ αποστάσεως διδασκαλία” ή “τηλεκπαίδευση”. Σε λιγότερο από μια βδομάδα βγήκαν από την αχρηστία πλατφόρμες ψηφιοποιημένου εκπαιδευτικού υλικού και άρχισαν να δοκιμάζονται περιβάλλοντα σύγχρονης τηλεκπαίδευσης. Ο ιδιωτικός τομέας όπως πάντα άρπαξε την ευκαιρία των νέων αναγκών της αγοράς και μέσα από πεφωτισμένους “δημαρχαίους” άρχισε να διαφημίζεται με δωρεάν εγγραφή μελών στις πλατφόρμες του.

Το υπουργείο με ένα εντυπωσιακό rebound θα άρχιζε με λίγες μέρες διαφορά το δικό του “μη υποχρεωτικό” πρόγραμμα εξ αποστάσεως διδασκαλιών. Έφταναν απλά κάποιες γενικές οδηγίες, διευθύνσεις και λινκ κι από κει και πέρα όλη η ευθύνη έπεσε, όπως πάντα, στους εκπαιδευτικούς. Το μόττο ήταν “κάνε ό,τι μπορείς, χρησιμοποίησε όποιο εργαλείο θεωρείς καλύτερο, απλά κάνε κάτι”. Το κρυμμένο μήνυμα ήταν όμως “κάνε ό,τι μπορείς να μη φανούμε ότι είμαστε εντελώς στα χαμένα, παρ το πάνω σου για να καλύψεις όλες τις ανεπάρκειες των προϊσταμένων σου”. Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονταν για μια ακόμη φορά στην πρώτη γραμμή, συνηθισμένοι να έρχονται αντιμέτωποι με αλλαγές της τελευταίας στιγμής -μη ξεχνάμε ότι το υπουργείο παιδείας είναι το υπουργείο με τις περισσότερες αλλαγές πολιτικής με κάθε αλλαγή κυβέρνησης, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό, χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό και οργάνωση. Η ραγδαία αυτή αλλαγή, όπως ήταν φυσικό, έφερε αναστάτωση στην εκπαιδευτική κοινότητα, έναν ιδιαίτερο και πολύ ευαίσθητο από ηθική, κοινωνική και εργασιακή άποψη, με δικαιολογημένους ενδοιασμούς πάνω στο όλο βεβιασμένο εγχείρημα και τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει πάνω στα εμπλεκόμενα μέρη του, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε την ανεπάρκεια τεχνογνωσίας και τεχνολογικού υλικού που καθιστούσε από την αρχή την τηλεκπαίδευση μια πολιτική όξυνσης των ήδη υπαρχόντων κοινωνικών ανισοτήτων. Αυτό το γνώριζε βέβαια πολύ καλά και το υπουργείο, και γι αυτό επέμενε να τονίζει τη μη υποχρεωτικότητα και τον καθαρά επαναληπτικό χαρακτήρα της όλης προσπάθειας, επιχειρώντας μάλιστα να δώσει τραγελαφικές λύσεις για να κρύψει την ανεπάρκειά του, την αδιαφορία και τη συντήρηση των άνισων όρων πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση, παρέχοντας τη δυνατότητα σε εκείνους που δεν έχουν υπολογιστή να παρακολουθήσουν τα τηλε-μαθήματα μέσω τηλεφώνου με αστική χρέωση!

Και κάπως έτσι ξεκίνησε η εξ αποστάσεως στη χώρα, με αρκετούς εκπαιδευτικούς να προσπαθούν να κάνουν αυτό που τους είπαν, αλλά και αυτό που χρειάζονταν κι εκείνοι από την αρχή του παράδοξου αυτού εγκλεισμού, να κρατήσουν την επαφή με τους μαθητές τους, τη διδασκαλία και τους συναδέλφους. Περιηγήθηκαν στο διαδίκτυο, άνοιξαν σελίδες, ξόδεψαν ατελείωτες ώρες σε υπερφορτωμένα δίκτυα και συστήματα που σέρνονταν, παρακολούθησαν βίντεο-εγχειρίδια στο youtube, ρώτησαν, έμαθαν, κάποιοι πελάγωσαν, κάποιοι παράτησαν τις μεγάλες προσδοκίες και περιορίστηκαν σε ένα απλό μέηλ ή ακόμα και σε ένα απλό, άμεσο και ειλικρινές τηλεφώνημα για να μάθουν τι κάνουν οι μαθητές τους, τι χρειάζονται, πως μπορούν να τους βοηθήσουν ακόμα και αφήνοντας μια φωτοτυπία στον φούρνο της γειτονιάς.

Από τότε έχει περάσει ένας μήνας εξ αποστάσεως γνώσης, ενημέρωσης και επικοινωνίας – ας μη την ονομάσουμε ακριβώς διδασκαλία, δεδομένου ότι δεν γίνεται να υπάρχει σωστή διδασκαλία χωρίς φυσικό σώμα, χωρίς την ολότητα των αισθήσεών μας, χωρίς το πλησίασμα, τη φωνή και το βλέμμα που δεν παρεμβάλλεται από τεχνικά εργαλεία.

Σε κάθε επέτειο έτσι και σε αυτήν, καλό είναι να στεκόμαστε λίγο και να αναλογιζόμαστε που βρισκόμαστε, από που ξεκινήσαμε και πως έχουν εξελιχτεί τα πράματα μέχρι τώρα.

Τελικά τι έχουμε μάθει ως τώρα μέσα από την εξ αποστάσεως “μάθηση”;

– Το πρώτο πράγμα που μάθαμε είναι ότι τα λόγια παίρνονται εύκολα πίσω, και ότι όσο περισσότερο ταΐζεις το κτήνος, όλο και περισσότερο αυτό πεινάει. Από τότε που ξεκίνησαν όλα, παρατηρούμε μια αναβάθμιση του συστήματος από τη μη υποχρεωτικότητα σε πιέσεις και έμμεσους εκβιασμούς για έναρξη σύγχρονης και ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης σε επίπεδο σχολείου και διεύθυνσης. Έχουμε προχωρήσει από το “κάνε ότι μπορείς” στην προώθηση και χρησιμοποίηση συγκεκριμένων εργαλείων και πλατφόρμων τηλεκπαίδευσης, από τον επαναληπτικό χαρακτήρα των “μαθημάτων” στην κατά περίπτωση και κατά το δοκούν πρόοδο της ύλης. Και όλα αυτά συμβαίνουν με την πολιτική ανευθυνότητας και ανοχής που επιδεικνύει η κεντρική εξουσία. Η ευθύνη απεμπολείται και κατευθύνεται από τα υψηλά στα χαμηλά κέντρα διοίκησης και οργάνωσης με τελευταίο αποδέκτη φυσικά τον εργαζόμενο – εκπαιδευτικό που φταίει για οτιδήποτε πάει στραβά. Αυτός χρεώνεται κάθε αποτυχία αναλαμβάνοντας την ευθύνη της, διασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο την “αθωότητα” και την επιτυχία για τους ανώτερους. Αυτή η χαλαρότητα όμως και η ανεκτικότητα είναι επίπλαστη. Το σχέδιο της κυβέρνησης και του υπουργείου, μετά από ένα μήνα έχει γίνει σαφές και αυτό ακριβώς έχουν αναλάβει να εφαρμόσουν με περισσή πολλές φορές αυταρχικότητα και αυθαιρεσία κάποια στελέχη της εκπαίδευσης. Ό,τι δεν θα καταφέρει η αυθαιρεσία κι αυταρχισμός αφήνεται στον κοινωνικό αυτοματισμό του ανταγωνισμού, που αρχίζει να ξεπροβάλλει μεταξύ των εκπαιδευτικών, των σχολείων, των περιοχών διευθύνσεων. Στην πραγματικότητα αυτή τη περίοδο βλέπουμε με σάρκα και οστά την πρώτη και εκτεταμένη εφαρμογή της αυτονομίας της σχολική μονάδας και τι αποτελέσματα μπορεί αυτή να έχει στην παιδαγωγική ελευθερία και τα εργασιακά δικαιώματα.

-Τα συμβόλαια έχουν πια υπογραφεί, η αγορά έχει μυρίσει αίμα και η προώθηση μεγάλων πακέτων προϊόντων τηλεκπαίδευσης είναι εδώ για να πουλήσει. Γι αυτό και οι εκπαιδευτικοί έλαβαν ξαφνικά, και μάλιστα στα προσωπικά τους μέηλ, πρόσκληση εγγραφής στην ιδιωτική πλατφόρμα που προσέλαβε το υπουργείο για τη σύγχρονη εξ αποστάσεως. Γι αυτό και σε όλες τις συνδιασκέψεις με τα στελέχη, προσπαθούν να μας πείσουν να περιηγηθούμε στην πλατφόρμα, να τη γνωρίσουμε, ακόμα κι αν δε σκοπεύουμε να τη χρησιμοποιήσουμε.

Παράδειγμα αισχροκέρδειας και η πρόσφατη πρόσκληση που στάλθηκε από διευθύνσεις για συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε διαγωνισμό “καλών πρακτικών” ασύγχρονης εξ αποστάσεως με εγγραφή στην Ένωση που πραγματοποιεί τον διαγωνισμό έναντι αντιτίμου 20 ευρώ!

Επίσης από το “κάνε ό,τι μπορείς, ότι είναι κατάλληλο για τους μαθητές σου” έχουμε περάσει στην προώθηση συγκεκριμένων εργαλείων του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου και σε μια έμμεση, σταθερή πίεση για εγγραφή όλων των μαθητών σε αυτό, για λόγους που μάλλον παραπέμπουν σε στόχους καταγραφής, ελέγχου και ένταξης της τηλεκπαίδευσης στην τυπική εκπαίδευση και μετά την κρίση της πανδημίας.

-Συγκεκριμένα όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας, έχοντας προχωρήσει παρ όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια και με όποιο τρόπο μπορούν στην ασύγχρονη εξ αποστάσεως, τις τελευταίες δυο βδομάδες ασκείται πάνω τους υπερβολική πίεση για να ξεκινήσουν τη σύγχρονη “διδασκαλία” και μάλιστα με δοσμένο ωράριο 12-4 και να προχωρήσουν με την ύλη κατά την κρίση τους. Ξαφνικά ξεχάστηκε ότι δεν έχουν ακόμα όλοι οι μαθητές τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε αυτά τα τηλε-”μαθήματα”, και ότι κάθε πρόοδο στην ύλη είναι παράνομη, κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτη και ως εκ τούτου εντελώς άκυρη. Και η άνιση πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση δεν πρόκειται να αλλάξει απ’ ότι είδαμε και μετά το φιάσκο των μεγαλεπήβολων και γενναιόδωρων υποσχέσεων του υπουργείου για εξοπλισμό των μαθητών με τεχνολογικά μέσα, υποσχέσεις που πάρθηκαν πίσω πριν καλά καλά κλείσει ένα 24ωρο. Επίσης ξεχάστηκε ότι η πληθυσμιακή ομάδα των μαθητών στην Πρωτοβάθμια, το αναπτυξιακό τους επίπεδο, οι ηλικιακές, γνωστικές και σωματικές τους ανάγκες, καθιστούν τη σύγχρονη εξ αποστάσεως ένα ιδιαίτερα δύσκολο και ανεξερεύνητο εγχείρημα στην ελληνική κοινωνία, το οποίο αν αντιμετωπιστεί με όρους προχειρότητας και εντυπωσιασμού μπορεί να έχει δυσμενέστατα αποτελέσματα στην προσωπικότητα και στις σχέσεις όλων των εμπλεκόμενων. Το τραγικό είναι ότι αυτό είναι γνωστό σε όλους. Είναι γνωστό ότι αυτή τη στιγμή πειραματίζονται με διαδικασίες που δεν έχουν ποτέ μελετηθεί και δοκιμαστεί στην Ελλάδα, ρίχνουν εκπαιδευτικούς και μαθητές χωρίς καμία προετοιμασία σε βαθιά, αχαρτογράφητα νερά κι όποιος πνιγεί, πνίγηκε.

-Στην περίπτωσή μας, λοιπόν, βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια πως είναι να βάζουμε το κάρο πριν από τα άλογα. Οι εκπαιδευτικοί ξεκίνησαν – καλώς ή κακώς – μια προσπάθεια χωρίς καμία πραγματική, οργανωμένη καθοδήγηση και επιμόρφωση. Ό,τι έμαθαν το έμαθαν μέσα από τη μεταξύ τους συνεργασία με την πλήρη απουσία της αυτο-ονομαζόμενης εκπαιδευτικής “ηγεσίας”. Μπήκαν οι περισσότεροι με μια αφέλεια σε έναν χώρο που διέπεται από τους δικούς του κανόνες ασφαλείας, νομικά πλαίσια, πνευματικά δικαιώματα. Λίγο πριν τις διακοπές του Πάσχα το υπουργείο μετά από πιέσεις των ίδιων των εκπαιδευτικών έστειλε στα σχολεία οδηγίες για την ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο, κανόνες ασφαλείας και κάποιο σχετικό νομικό πλαίσιο για τα δικαιώματα. Να υποθέσουμε ότι τυχόν λάθη που έγιναν μέχρι τότε θα θεωρηθούν σφάλμα των ίδιων των εκπαιδευτικών ή της “ηγεσίας”; Ακόμη και τώρα ανακοινώθηκε ότι μετά τις διακοπές τους Πάσχα θα ξεκινήσει η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πάνω στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Εδώ αναρωτιόμαστε: πως εργαζόμαστε ένα μήνα τώρα χωρίς γνώσεις και χωρίς ενημέρωση, και ποιος πρέπει να λογοδοτήσει για την έκθεση εκπαιδευτικών και μαθητών σε ανυπολόγιστους και άγνωστους κινδύνους; Μήπως έπρεπε τα πράματα να γίνουν διαφορετικά μέσα από την υπεύθυνη στάση των ιθυνόντων, μέσα από την υπεύθυνη και οργανωμένη προετοιμασία ενός σχεδίου, και όχι μέσα από κινήσεις εντυπωσιασμού και πολιτικών χειρισμών, ή πειραματισμούς πάνω σε έναν τόσο ευαίσθητο χώρο όπως αυτόν της παιδείας;

-Σε αυτό το ομιχλώδες περιβάλλον γεμάτο με αντικρουόμενες απόψεις και διχογνωμίες, ακόμα και μεταξύ των διευθυντών και των συντονιστών εκπαίδευσης, σχετικά με ό,τι αποφαίνεται το υπουργείο ως άλλη Πυθία, έχουμε αρχίσει να υποπτευόμαστε ότι η επιμόρφωση που θα μας γίνει δεν θα έχει ως στόχο την ένταξη των ΤΠΕ στη κανονική διδακτική διαδικασία. Όχι, αυτό πια απ’ ότι φαίνεται έχει μείνει πίσω. Τώρα στόχος είναι η εξ αποστάσεως αυτή καθαυτή. Και ένα εύλογο ερώτημα είναι: τι μας χρειάζεται η τηλεκπαίδευση, όταν θα επιστρέψουμε στο φυσικό χώρο της τάξης μας;

Μέσα σε ένα μήνα το υπουργείο έχει κλείσει τις συνεργασίες του με ιδιωτικές εταιρίες, έχει “φανεί” μέσα από τη φιλότιμη, επίπονη και ριψοκίνδυνη εργασία των εκπαιδευτικών και έχει υπολογίσει τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη που η εξ αποστάσεως μπορεί να έχει για το κράτος. Τα σχέδια για οργάνωση μεγάλης κλίμακας επιμόρφωσης πάνω στο θέμα μέσα στον Μάιο δείχνουν ότι η μέθοδος αυτή προφανώς ήρθε για να μείνει με πιθανές εφαρμογές και μετά την πανδημία καθώς και αλλαγές στον χάρτη των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Γενικά μέσα από τέτοιες μεγάλες κρίσεις αναδύονται καινούργια δεδομένα και “ευκαιρίες” στην επιχειρηματική, οικονομική και πολιτική σφαίρα. Και μια τέτοια ευκαιρία είναι αυτή της τηλεργασίας η οποία έχει επεκταθεί σε όλους τους χώρους. Η τηλεργασία αλλάζει όλο το νομικό περιβάλλον στον χώρο της εργασίας με το να θολώνει τα όρια μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας, εργασιακού χρόνου, έργου και αμοιβής, καθώς και όρων εργασίας. Ήδη στον χώρο της εκπαίδευσης λίγες μέρες πριν τις διακοπές του Πάσχα, βγήκε εγκύκλιος του υπουργείου που για άλλη μια φορά αφήνει τη συνέχιση της τηλεκπαίδευσης στην διακριτική ευχέρεια του εκπαιδευτικού, θέτοντας μόνο κάποια όρια από Μεγ. Πέμπτη μέχρι Τετάρτη του Πάσχα για την καθιερωμένη αργία, καταστρατηγώντας ήδη τις νόμιμες σχολικές αργίες για την εκπαίδευση. Παραγνωρίζει το μέγεθος της προσπάθειας και τον κατά πολύ μεγαλύτερο αριθμό των εργατοωρών που έχουν αφιερώσει ήδη όλο αυτό το διάστημα οι εκπαιδευτικοί στο πείραμα της τηλεκπαίδευσης, και τους αφαιρεί εντέχνως το δικαίωμα τους στην αργία μεταθέτοντας ένα ζήτημα που ορίζεται ξεκάθαρα από νόμο στο επίπεδο της προσωπικής επιλογής. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αφήνει υπόνοιες για μειώσεις μισθών στο δημόσιο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που ελλοχεύει μετά την πανδημία, και βάζει μπρος το νομοσχέδιο για την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων (και μάλιστα σε περίοδο περιορισμού των μετακινήσεων!) σφίγγοντας ακόμη περισσότερο τον κλοιό γύρω από τον εργαζόμενο εκπαιδευτικό και τις πιέσεις που του ασκούνται.

Ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος μπορεί να δει ότι η κρίση της πανδημίας λειτουργεί ως εργαστήριο δοκιμής νέων μεθόδων, ηθών, επικοινωνιακών τεχνικών, και πολιτικο-οικονομικών όρων απέναντι στα οποία πρέπει να καθένας από μας να βρίσκεται σε εγρήγορση.

Μετά από αυτόν τον γρήγορο απολογισμό ως τώρα, αυτά που μάθαμε μέσα σε αυτόν τον μήνα είναι πολλά. Πρόχειρα σχέδια, ανεύθυνοι εντυπωσιασμοί, πειραματισμοί, μετακύλιση ευθύνης στον εργαζόμενο, αυθαιρεσίες, αυταρχικότητα κι εκβιασμοί, “διαίρει και βασίλευε”, αυτονομία και ανταγωνισμός, καταπάτηση βασικών μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων, προώθηση αριστείας και ανισοτήτων, αποκλεισμοί από την εκπαίδευση…

Μα αν κάτσουμε να το καλοσκεφτούμε, όλα αυτά δυστυχώς δεν αποτελούν καμία καινούργια γνώση…

Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

 

Η κατάθεση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου για την Παιδεία, στη δημόσια διαβούλευση την επόμενη βδομάδα εν μέσω πανδημίας και διακοπών Πάσχα αποτελεί πρωτοφανή πράξη πολιτικής ανηθικότητας.

Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα όμως. Είναι γνωστές οι τακτικές του Υπουργείου Παιδείας να βγάζει νομοσχέδια σε καιρό διακοπών είτε Χριστουγέννων είτε Πάσχα, αλλά αυτή τη φορά οι σχεδιασμοί του ξεπερνούν κάθε όριο αντιδημοκρατικής στάσης και πρακτικής.

Διανύουμε μια περίοδο έκτακτης ανάγκης, στην οποία ουσιαστικά έχουν επιβληθεί περιορισμοί που στερούν τον πολίτη από τα δημοκρατικά του δικαιώματα. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει απτόητη να νομοθετεί κατεβάζοντας στη Βουλή ένα πολυνομοσχέδιο για την παιδεία που θα αλλάξει ριζικά τη δομή και λειτουργία της.

Σύμφωνα με την ενημέρωση των τελευταίων ημερών το περιεχόμενο του νομοσχεδίου ενδέχεται να περιλαμβάνει τα εξής: τρόπος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, επαναφορά της τράπεζας θεμάτων, αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, αντιδραστικές αλλαγές στην δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης κ.α.

Προχωρώντας με το πολυνομοσχέδιο μέσα σε μια περίοδο ουσιαστικής στέρησης βασικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των πολιτών μέσα από την επιβολή μέτρων περιορισμού κυκλοφορίας και συγκεντρώσεων, η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει κάθε αντίδραση από τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς, εκμεταλλευόμενη την έκτακτη συνθήκη της πανδημίας για να νομοθετήσει αντεκπαιδευτικές αλλαγές. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως το βλέμμα της πολιτικής ηγεσίας είναι στραμμένο στην επόμενη μέρα.

Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν πρόκειται όμως ούτε να αιφνιδιαστεί ούτε να φιμωθεί.

Στο βαθμό που το Υπ. Παιδείας προχωρήσει σε ανακοίνωση την ερχόμενη εβδομάδα η απάντηση πρέπει να είναι άμεση μέσα από όλους τους συλλόγους, ΕΛΜΕ και ομοσπονδίες, έτσι ώστε η εκπαιδευτική κοινότητα και ο κλάδος στο σύνολό του να αντιδράσει μαζικά, ενωτικά και δυναμικά σε κάθε σχέδιο να περάσει νομοσχέδιο με αντιεκπαιδευτικές πολιτικές.

Μένουμε σπίτι, αλλά μένουμε ενεργοί και πάντα σε εγρήγορση!