ΕΠΕΙΓΟΝ! Η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ!

Η κυβέρνηση μπορεί να μη πρόλαβε όλο το καλοκαίρι να βρει χώρους για να αποσυμφορήσει τις αίθουσες των σχολείων, μπορεί να δήλωνε ότι θα ήταν δυσβάσταχτο βάρος στον προϋπολογισμό η πρόσληψη περισσότερου εκπαιδευτικού προσωπικού για να σπάσουν τα τμήματα σε 15 άτομα, αλλά μέσα σε δύο βδομάδες λειτουργίας των σχολείων έχει προχωρήσει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στη ανανέωση της σύμβασης με τη Webex Cisco και στον σχεδιασμό και στο στήσιμο ολόκληρου του θεσμικού πλαισίου για τη σύγχρονη εξ’ αποστάσεως (διαδικτυακή τάξη) καθώς και για τις κάμερες στην τάξη (ταυτόχρονη σύγχρονη). Ταυτόχρονα προχωρά στην πρόσληψη αναπληρωτών με τρίμηνη σύμβαση εργασίας που θα επιφορτιστούν με την εξ’αποστάσεως, συνθλίβοντας και εξαθλιώνοντας ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις στο χώρο της εκπαίδευσης.

Όλα αυτά γίνονται καταιγιστικά με τον χαρακτηρισμό του κατεπείγοντος μπροστά στο ενδεχόμενο για ένα καινούργιο lockdown, μετά από την έξαρση των κρουσμάτων Covid-19 που παρατηρείται μετά το καλοκαιρινό success story του τουρισμού ακολουθούμενο από την πρόχειρη και ανέτοιμη έναρξη λειτουργίας των σχολείων με συνωστισμένες τάξεις, ελλιπές προσωπικό καθαρισμού και γενικά την απόλυτη έλλειψη σχεδιασμού που να εγγυάται την ασφάλεια όσων μετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Μέσα από τη λογική του σοκ η κυβέρνηση εντελώς αυθαίρετα νομοθέτησε με ΥΑ την υποχρεωτικότητα της εξ’αποστάσεως, σύγχρονης και ταυτόχρονης σύγχρονης. Αδιαφορώντας για τις επιφυλάξεις που έχει εκφράσει και τους όρους που έχει θέσει η Αρχή Προσωπικών Δεδομένων, μετατρέπει αυτό που μέχρι πριν λίγους μήνες είχε προαιρετικό χαρακτήρα με την διατύπωση του «δύναται» σε υποχρέωση του εκπαιδευτικού και του σχολείου να παρέχει εξ’ αποστάσεως, αν κλείνει ένα τμήμα ή ένα σχολείο για 14 ημέρες.

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα στη Γνωμοδότηση για την εξ’αποστάσεως παρεχόμενη διδασκαλία με αριθ. πρωτ.: Γ/ΕΞ/6031/07-09-2020 επεσήμανε τους παρακάτω κινδύνους:

1. Παράνοµη πρόσβαση σε προσωπικά δεδοµένα,

2. Παράνοµη καταγραφή προσωπικών δεδοµένων,

3. Αλλαγή / αλλοίωση προσωπικών δεδοµένων (τροποποίηση),

4. Αποκάλυψη πληροφοριών στους γονείς των µαθητών ή σε τρίτους,

5. Ανισότητα µεταξύ µαθητών,

6. Ακαδηµαϊκή ελευθερία του εκπαιδευτικού,

7. Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας των µαθητών.

Εξ αυτού η Αρχή απεφάνθη, κατόπιν και της εμπειρίας που ήδη υπήρξε τους μήνες της καραντίνας, ότι οι κίνδυνοι “χρήζουν πληρέστερης αξιολόγησης” και μάλιστα έδωσε στο Υπουργείο διορία 3 μηνών “να λάβει υπόψη τις συστάσεις που αναφέρονται στο σκεπτικό της παρούσας (γνωμοδότησης) και να τροποποιήσει και να συµπληρώσει αναλόγως” τους όρους της εξ’αποστάσεως διδασκαλίας.

Αντ’ αυτού το υπουργείο προέβη στην αυθαίρετη νομοθέτηση της υποχρεωτικότητας της εξ’ αποστάσεως χωρίς να πληροί όλους τους όρους της γνωμοδότησης της Αρχής. Μπορεί να έχει λάβει υπόψη την αντιμετώπιση κάποιων από τους κινδύνους που επισημαίνει η Αρχή, όπως για παράδειγμα τους κίνδυνους από τη χρήση προσωπικών ηλεκτρονικών διευθύνσεων των εκπαιδευτικών και τη διαβίβαση ηλεκτρονικά στη Cisco, και γι αυτό να απαιτεί τώρα από τα σχολέια την εγκατάσταση της πλατφόρμας Webex αποκλειστικά μέσα από τους λογαριασμούς του Σχολικού Δικτύου, όμως παραμένουν σοβαρότατοι κίνδυνοι στους οποίους δεν έχει ανταποκριθεί το υπουργείο, όπως η τήρηση για επτά έτη από την εταιρεία Cisco δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως τα δεδομένα εγγραφής, καθώς και μεταδεδομένων τεχνικής φύσης τα οποία “υπό προϋποθέσεις”, µπορούν να οδηγήσουν σε “αναγνώριση υποκειµένων δεδοµένων”. Επίσης παραμένει σοβαρότατος κίνδυνος, όπως επισημαίνει η Αρχή όσον αφορά την “αποκάλυψη πληροφοριών στους γονείς των µαθητών ή σε τρίτους, η σοβαρότητα των συνεπειών µπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, να είναι µεγάλη (ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι ενδέχεται να καταγραφούν ειδικές κατηγορίες δεδοµένων) ενώ η πιθανότητα εµφάνισης του κινδύνου ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα µεγαλύτερη, καθώς λόγω του µεγάλου αριθµού µαθητών µπορεί βασίµως να πιθανολογηθεί ότι κάποιοι γονείς/τρίτοι παρακολουθούν”

Είναι προφανές λοιπόν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από την προηγούμενη άνοιξη που μπορεί να υπαγορεύσει και να νομιμοποιήσει την υποχρεωτικότητα ενός τέτοιου μέτρου.

Δεν έχουν γίνει τα απαραίτητα βήματα για να εγγυηθεί το κράτος ότι κάθε μαθητής έχει πρόσβαση στα τεχνολογικά μέσα για τέτοιου είδους «μαθήματα». Δεν έχει διερευνηθεί αν ο κάθε μαθητής έχει το πολιτιστικό, γλωσσικό και κοινωνικό υπόβαθρο που να διευκολύνει τη συμμετοχή του στη διαδικτυακή τάξη. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τον εφοδιασμό εκπαιδευτικών και σχολείων με τεχνολογικό εξοπλισμό.

Και πέρα όμως από τα παραπάνω πρακτικά προβλήματα, το μέγα ζήτημα παραμένει φλέγον. Με ποιο τρόπο όλοι εμείς ως εκπαιδευτικοί θα συναινέσουμε να εισάγουμε στην τάξη μας , στην εκπαιδευτική διαδικασία εν γένει τη λογική της κλειδαρότρυπας; Με ποιο τρόπο και με ποια λογική θα σπάσουμε την απαραίτητη προϋπόθεση κάθε παιδαγωγικής σχέσης και διαδικασίας, που δεν είναι άλλη από την εμπιστοσύνη και την καλλιέργεια της ιδιωτικότητας και ασφάλειας που εγγυάται η κλειστή πόρτα κάθε τάξης; Τι είδους μάθημα θα είναι αυτό στο οποίο θα μπορούν να υπάρχουν αόρατοι παρατηρητές και τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στη κοινωνική και συναισθηματική κατάσταση μαθητών και εκπαιδευτικών; Με την εγκατάσταση μιας κάμερας μέσα στην πραγματική τάξη καθώς και με το άνοιγμα των καμερών της διαδικτυακής τάξης, όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις καταρρέουν και οι σχέσεις εμπιστοσύνης διαρρηγνύονται αφήνοντας τους μετέχοντες στην εκπαιδευτική διαδικασία έκθετους σε άγνωστους και αστάθμιστους παράγοντες.

Μπροστά σε όλη αυτή την επικίνδυνη, αντιπαιδαγωγική, αυθαίρετη λογική, οι εκπαιδευτικοί αναζητούμε τρόπους να βοηθήσουμε ουσιαστικά τους μαθητές μας με σχολεία ανοικτά, με σχολεία ανθρώπινα και ασφαλή. Αναζητούμε τρόπους μέσα από τα συλλογικά μας όργανα να αντισταθούμε σε λογικές κλειδαρότρυπας, σε αποστεωμένα «μαθήματα» και γνώσεις, σε τυποποιημένες, μηχανικές, απρόσωπες σχέσεις.

Αντί γι αυτό, η ΔΟΕ, το ανώτερο όργανο συνδικαλιστικής εκπροσώπησης και κάλυψης του κλάδου, προτείνει σχέδιο πρακτικού προς τους συλλόγους διδασκόντων, με το οποίο τους θωρακίζει μεν απέναντι στην ταυτόχρονη σύγχρονη (κάμερες στην τάξη) με τη προϋπόθεση όμως της δέσμευσής τους στη δημιουργία και λειτουργία διαδικτυακής τάξης. Συγκεκριμένα, ενώ αναγνωρίζει τους « τους σημαντικούς κινδύνους, που μία τέτοια διαδικασία ενέχει για τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών αλλά και για τη διατάραξη του εν γένει παιδαγωγικού κλίματος, που πρέπει να υφίσταται σε κάθε τάξη αλλά και σε κάθε σχολική μονάδα.», φροντίζει με την προσθήκη 4 να εγγυηθεί ότι «για τους μαθητές οι οποίοι θα απουσιάζουν λόγω των ειδικών συνθηκών από το σχολείο, υφίσταται η πρόνοια να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους μέσω της δημιουργίας διαδικτυακών τμημάτων, με αποτέλεσμα να λαμβάνουν, έστω και εξ αποστάσεως, την αναγκαία σε όλους τους μαθητές εκπαίδευση.»

Καταγγέλλουμε το προτεινόμενο πρακτικό και τη γενικότερη στάση της ΔΟΕ, η οποία απροκάλυπτα στηρίζει και προτείνει μια κυβερνητική πολιτική που βάζει σε κίνδυνο την εκπαιδευτική διαδικασία, δημιουργεί προνόμια και ανισότητες μεταξύ των μαθητών, και δε σέβεται τις ελευθερίες και την προσωπικότητα των υποκειμένων της εκπαίδευσης.

Ζητούμε την κατάργηση της Υπουργικής Απόφασης 120126/ΓΔ4 για την υποχρέωση παροχής ταυτόχρονης σύγχρονης και σύγχρονης εξ’αποστάσεως εκπαιδευσης.

Ζητούμε τη διερεύνηση από τα πρωτοβάθμια σωματεία μας κάθε νόμιμου μέσου και τακτικής αντίστασης για την προάσπιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της παιδαγωγικής σχέσης και τον σεβασμό της προσωπικότητας και των ελευθεριών.