Στην απαρχή της
τάχα “μεταμνημονιακής” εποχής και
ανάμεσα στις συμπληγάδες του δικομματισμού
μιας παρατεταμένης εκλογικής περιόδου
οι λέξεις παραποιούνται, τα νοήματα
συγχέονται και οι άκρες λειαίνονται σε
μια προσπάθεια απόκρυψης μιας
πραγματικότητας που είναι πια ολοφάνερη
και συνίσταται στα εξής:
- Ο ΟΟΣΑ και η ΕΕ
προωθούν μέσω όλων των κυβερνήσεων την
τελευταία δεκαετία τις νεοφιλελεύθερες
πολιτικές που θέλουν την απορρύθμιση
και το τέλος του κοινωνικού κράτους. Η
δημόσια εκπαίδευση και υγεία πλήττονται
σκληρά από την υποχρηματοδότηση και
την εγκατάλειψη από το κράτος, οι δομές
του κοινωνικού κράτους διαλύονται και
τα κοινωνικά προβλήματα διογκώνονται.
- Η χώρα βρίσκεται
ακόμα δέσμια των “μνημονιακών υποχρεώσεων”
απέναντι στις τράπεζες, τα διεθνή ταμεία
και μηχανισμούς και τους οίκους
αξιολόγησης με στόχο τη διάσωση του
κεφαλαίου και την προώθηση των ξένων
οικονομικών, ενεργειακών και γεωστρατηγικών
συμφερόντων στην περιοχή. Η πώληση
δημόσιας περιουσίας, οι ιδιωτικοποιήσεις
και η συσσώρευση πλούτου αυξάνονται
ενώ η λιτότητα, η φτώχεια, η ημιαπασχόληση
κι η ανεργία καλπάζουν.
-
Σε
αυτά τα πλαίσια η
“καθαρή έξοδος από τα μνημόνια”, που
με περισσή υποκρισία εξήγγειλε η
κυβέρνηση, δεν
συνοδεύτηκε από
τα μέτρα αποκατάστασης των απωλειών
που υπέστη ο λαός τα χρόνια των μνημονίων.
Αντίθετα κυβέρνηση και αντιπολίτευση
συνεχίζουν να προωθούν τη μνημονιακή
βαρβαρότητα ως τον μόνο ασφαλή τρόπο
που “δεν θα οδηγήσει σε λάθη του
παρελθόντος”. Η επιτροπεία, η αποσάθρωση
των εργασιακών σχέσεων, η φοροληστεία,
η λεηλασία μισθών, συντάξεων και
δικαιωμάτων και η πλήρης απαξίωση
κοινωνικών αγαθών στην παιδεία, στην
υγεία και στην ασφάλιση βρίσκονται στη
βάση αυτού του αφηγήματος όλων όσων
στήριξαν και υπέγραψαν μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ
– ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΑΝΕΛ)
Η
Παιδεία στα χρόνια των
(μετα)Μνημονίων
Η παιδεία ως
νευραλγικός τομέας της κοινωνίας δέχεται
την επίθεση σε πολλά επίπεδα. Οι αλλαγές
στη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος
με το “νέο Λύκειο”, η υποχρηματοδότηση
της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα, η
διάλυση των υποστηρικτικών δομών μέσα
από το νόμο για τις “νέες δομές”, η
“αυτονομία” και “αυτοαξιολόγηση”
της σχολικής μονάδας, η αδιοριστία και
η ελαστική εργασία, η εργασιακή και
μισθολογική εξαθλίωση του εκπαιδευτικού,
ο νόμος για το “προσοντολόγιο”,οι
συγχωνεύσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
είναι μόνο λίγα από χαρακτηριστικά
αυτής της επίθεσης.
Συγκεκριμένα:
1.
Στα
πλαίσια του
“νέου
Λυκείου”
χάνεται
ουσιαστικά ένας χρόνος από την δωδεκάχρονη
παιδεία, με την Γ’ Λυκείου να γίνεται
ουσιαστικά προθάλαμος για την εισαγωγή
στα Ανώτατα Ιδρύματα, προσφέροντας
κατάρτιση κι όχι παιδεία, επικεντρώνοντας
μόνο στα μαθήματα ειδικότητας,
υποβαθμίζοντας και εγκαταλείποντας
μαθήματα γενικής παιδείας. Η πρόσβαση
στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση καθορίζεται
από τους νόμους προσφοράς και ζήτησης
υποβαθμίζοντας τμήματα και σχολές. Οι
εξωτερικές εξετάσεις μέσα από “τράπεζες
θεμάτων” και η νέα δομή και περιεχόμενο
του γενικού λυκείου ωθεί όλο και
περισσότερους μαθητές στην τεχνική
εκπαίδευση, όπου μέσα από την κατάρτιση
και μαθητεία οδηγούνται στον βωμό της
φθηνής, ελαστικής και ανασφαλούς εργασίας
προς όφελος των εργοδοτών. Το “νέο
Λύκειο” εισάγει τους μαθητές ακριβώς
σε αυτά τα νέα πρότυπα εργασίας, στον
ατομικισμό, τη συλλογή προσόντων και
“πόντων”, στον απόλυτο ανταγωνισμό,
πετώντας κάθε έννοια παιδείας από το
παράθυρο.
2.
Ο συνδυασμός της υποχρηματοδότησης
της
εκπαίδευσης,
της αυτονομίας
(αυτοχρηματοδότησης) της σχολικής
μονάδας, και της της αυτοαξιολόγησης
- αξιολόγησης οδηγεί
ακριβώς στο φθηνό σχολείο της αγοράς,
στο σχολείο που θα λογοδοτεί για την
κρατική αμέλεια και εγκατάλειψη, στο
σχολείο που θα πρέπει να βρίσκει πόρους
μέσα από χορηγούς, ιδιώτες, ΜΚΟ, που
θα
“επιτυγχάνει τους στόχους” και θα
περνά την αξιολόγηση για να γίνει αρεστό
στους χρηματοδότες του και να επιβιώσει.
Το ευαγγελιζόμενο
σχολείο “ανοικτό στην κοινωνία” είναι
ουσιαστικά ανοικτό μόνο “στην αγορά”.
Δέσμιο οικονομικών, πολιτικών και
τοπικών παραγόντων, το σχολείο από
φορέας γνώσης και παιδείας οδηγείται
στην εμπορευματοποίηση και τον εκμαυλισμό.
Τα
σχολεία κατηγοριοποιούνται, οι κοινωνικές
και ταξικές διαφορές βαθαίνουν, η δημόσια
παιδεία συνθλίβεται.
3.
Η αδιοριστία, η
αναπλήρωση και η εργασιακή ανασφάλεια
τόσα χρόνια έχει στερήσει από τον
εκπαιδευτικό την αξιοπρέπειά του, την
σχέση με παιδαγωγικό του έργο και τον
μαθητή, το δικαίωμα του στην προσωπική
και εργασιακή ανάπτυξη. Το νέο σύστημα
“διορισμών” και το προσοντολόγιο
απαξιώνει το έργο που έχουν προσφέρει
τόσα χρόνια οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί
εκβιάζοντάς τους τώρα να αγοράσουν
το δικαίωμα τους στην εργασία.
Ταυτόχρονα δημιουργεί τις βάσεις για
την εισαγωγή της αξιολόγησης των
εκπαιδευτικών, τον
εργασιακό ατομικισμό, τον ανταγωνισμό
και
τη χειραγώγηση του εκπαιδευτικού που
θα στηρίζει και θα δουλεύει γι αυτό το
σχολείο-επιχείρηση. Ο εκπαιδευτικός
“πολυεργαλείο”, ο άνθρωπος που θα τα
κάνει όλα και θα συμφέρει, αυτός που θα
λογοδοτεί για κάθε έλλειψη και για κάθε
αποτυχία ενός συστήματος υπό διάλυση,
αυτός που θα εργάζεται χωρίς υποστηρικτικές
δομές, με κουτσουρεμένους μισθούς, μέχρι
τα γεράματά του.
4.
Η υποχρηματοδότηση και η εμπορευματοποίηση
έχει ήδη πλήξει την Τριτοβάθμια
Εκπαίδευση,
η οποία προσφέρει
πια μεταπτυχιακά και πιστοποιητικά
παιδαγωγικής κατάρτισης επί πληρωμή
(μόνο 1 στα 11 μεταπτυχιακά δημοσίων
πανεπιστημίων είναι δωρεάν). Με το βασικό
πτυχίο να υποβαθμίζεται συνεχώς ακόμη
και από το ίδιο το κράτος ο φοιτητής
γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης στην
προσπάθειά του να αποκτήσει τα απαραίτητα
προσόντα για εργασία. Οι συγχωνεύσεις
των πανεπιστημίων, σχολών και τμημάτων
οδηγούν σε περαιτέρω σύγχυση αναφορικά
με τα επαγγελματικά δικαιώματα των
πτυχίων, οδηγώντας σε ένα ομιχλώδες
εργασιακό τοπίο. Τα Πανεπιστήμια χάνουν
την πραγματική τους και αναγκαία
αυτονομία στο χώρο της έρευνας στην
προσπάθεια τους να βρουν χρηματοδότες.
5.
Η
κυβέρνηση με την Υπουργική
Απόφαση 1816/ΓΔ4/11-1-2019 για τον “Προγραμματισμό
και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου
των σχολικών μονάδων” προωθεί τον
ασφυκτικό έλεγχο και την αυτοαξιολόγηση
της σχολικής μονάδας
συγκροτώντας τους όρους μιας διαδικασίας
που καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές
και ανατροφοδοτικές παιδαγωγικές
λειτουργίες. Φιλοδοξεί να εμπεδώσει
την περίφημη “κουλτούρα αξιολόγησης”,
η οποία ανοίγει τον δρόμο για την ατομική
αξιολόγηση, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί στην
κατηγοριοποίηση και τον ανταγωνισμό
μεταξύ των σχολείων μέσα από τη συλλογή
συγκρίσιμων αριθμητικών στοιχείων
αναφορικά με τα προγράμματα που υλοποιεί
κάθε σχολείο μέσα στα πλαίσια της
αυτονομίας της σχολικής μονάδας.
Καλλιεργεί μια “κουλτούρα λογοδοσίας”
που μόνο στόχο έχει τη μετακύλιση των
ευθυνών του κράτους και την απαλλαγή
του από τις υποχρεώσεις του απέναντι
στη δημόσια εκπαίδευση, και τελικά την
υποταγή του σχολείου στους νόμους της
αγοράς.
Ποια
είναι η αντίδραση των συνδικαλιστικών
οργάνων σε αυτή τη συντονισμένη επίθεση
του ΟΟΣΑ, της ΕΕ, κυβέρνησης
και
λοιπών
μνημονιακών
πολιτικών
δυνάμεων;
Η
πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΑΕΕΚΕ-ΕΡΑ)
εκφράζει, στηρίζει και αποδέχεται αυτές
τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Δεν
ανταποκρίνεται στις ανάγκες του
εκπαιδευτικού κινήματος ενώ υποσκάπτει
κάθε προσπάθεια αγώνα μέσα από την
απραξία και την έμμεση ή άμεση νομιμοποίηση
των επιλογών της κυβέρνησης. Συγκαλύπτει
τον αξιολογικό χαρακτήρα της υπουργικής
απόφασης για τον Προγραμματισμό και
Αποτίμηση, μιλά για “καλή αξιολόγηση”
και
επιχειρεί να επιβάλλει την αποδοχή της
αξιολόγησης μέσα από την
εισήγησή της στο
συνέδριο!
Σύρεται
για να βγάλει μια μέρα απεργίας για να
στηρίξει τον αγώνα των αναπληρωτών μέσα
από τον συντονισμό και την πίεση των
πρωτοβάθμιων σωματείων, είναι απούσα
στο ζήτημα των Ομάδων Εκπαιδευτικής
Υποστήριξης, είναι απούσα στο ζήτημα
του 13ου και 14ου μισθού. Η ΔΟΕ με τους
συγκεκριμένους κυβερνητικούς,
μνημονιακούς συσχετισμούς στο Δ.Σ. της,
ουσιαστικά υιοθετεί μια
στάση νομιμοποιητική
των αποφάσεων της κυβέρνησης, λειτουργώντας
αντιδραστικά
και
αποτρεπτικά σε κάθε προσπάθεια οργάνωσης
του αγώνα, έναν
αγώνα απολύτως απαραίτητο απέναντι
στην επέλαση των νεοφιλελεύθερων
πολιτικών από τις πολιτικές δυνάμεις
των μνημονίων, για
την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου
και των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών
και μαθητών.
Ας
μην έχουμε αυταπάτες! Μέσα από τον
υπόδουλο
κυβερνητικό, γραφειοκρατικό συνδικαλισμό
δεν
υπάρχει μέλλον για το εκπαιδευτικό κι
εργατικό κίνημα.
Να αλλάξουμε τώρα
τους συσχετισμούς στο Δ.Σ. της ΔΟΕ
ενισχύοντας το ανεξάρτητο ταξικό ρεύμα
των Παρεμβάσεων – Κινήσεων –
Συσπειρώσεων, που συγκροτούνται και
λειτουργούν σε επίπεδο συλλόγων με
πλήρη αυτοτέλεια και ελευθερία δράσης,
σε αντιπαράθεση με τον κατεστημένο
κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό-
συνδικαλισμό.
Να
δυναμώσουμε τον αγώνα για Συλλόγους
Π.Ε. ως ελεύθερες, ανεξάρτητες, ταξικές
συλλογικότητες που
θα πρωτοστατούν στον αγώνα μέσα από
συντονισμούς και κοινές δράσεις.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
- Κατάργηση του ν.4589 του προσοντολογίου και των απολύσεων. Άμεσος διορισμός/μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία.
- Εφαρμογή της 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής παντού με όλες τις αναγκαίες προϋποθέσεις, μείωση του αριθμού των μαθητών στην τάξη, ασφαλή σύγχρονη σχολική στέγη και διορισμούς νηπιαγωγών
- Πλήρη εξίσωση δικαιωμάτων αναπληρωτών -μονίμων, ίδιες άδειες μητρότητας, αναρρωτικές και συνδικαλιστικά δικαιώματα
- Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις με συλλογικό ενωμένο αγώνα όλων των εργαζόμενων. Μείωση ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης.
- Μη εφαρμογή των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης για την ειδική αγωγή και Απεργία – Αποχή αν χρειαστεί, απέναντι στη προσπάθεια να επαναφέρει το σχέδιο μεταφοράς της ευθύνης για όλα στο σχολείο χωρίς καμιά υποστήριξη.
- Εγκαιρη διάγνωση των μαθητών χωρίς προαπαιτούμενα βραχυχρόνια προγράμματα. Ίδρυση και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν δομών διάγνωσης, αξιολόγησης και υποστήριξης μαθητών και γονέων, υπαγόμενες στο υπουργείο Παιδείας, στελέχωσή τους με όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό (εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό και διοικητικό), και ουσιαστική επιμόρφωσή τους.
- Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του τακτικού προϋπολογισμού
- Όχι στις συγχωνεύσεις Πανεπιστημίων-Σχολών-Τμημάτων. Διαφύλαξη των επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο.
Για
την αξιολόγηση:
- Κηρύσσουμε Απεργία – Αποχή από τις διαδικασίες αξιολόγησης στελεχών και αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων που προβλέπονται από το νόμο 4547/18 και την Υπουργική Απόφαση 1816 /ΓΔ4/11-1-2019 με τίτλο «Προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων»
- Καλούμε τα Δ.Σ. της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να πάρουν αποφάσεις απεργίας-αποχής από κάθε διαδικασία αξιολόγησης και να προχωρήσουν σε όλα τα οργανωτικά μέτρα προετοιμασίας του κλάδου για τη μάχη αυτή
- Καλούμε τους Συλλόγους ΠΕ και τις ΕΛΜΕ να πάρουν αντίστοιχες αποφάσεις στις Γενικές τους Συνελεύσεις, τις οποίες θα στηρίξουν οργανωτικά μέσα από συλλογική και συντονισμένη δράση και αγώνα
- Καλούμε κάθε αντιπρόσωπο στην 88η Γ.Σ. της ΔΟΕ και στο 19ο Συνέδριο να ανταποκριθεί στις ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης και να ψηφίσει ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης
